"Yalnızlıktan Devren Kiralık" roman ismi olarak bana çok güzel geldi. Yaşadıklarımızla bağdaşık duruyor üç kelimeyle anlatılan. Güruhlar halinde yapayalnız yaşıyoruz. Kimse birbirini anlamıyor artık. Sadece yalnızlığımızdan geçiçi mutluluklar koparmaya çalışıyoruz.
Yalnızlığından bir şeyler kiralayan yazar, kendisini satırları arasında ele veriyor. Kahramanların diliyle kısa cümlerle kesik kesik anlatılar dönüp dolanıp yazara çıkıyor. Yazarını tanımasam da tümcelerinde kendisiyle karşılaşıyorum.
Ayrı bölümlerde zaman zaman 3.tekil şahış zaman zaman farklı kahramanların diliyle 1.tekilden anlatılan olaylarda anlatanlar ne kadar farklı olsa da; satırların arasında aynı kişinin sesini duyar gibi oldum. Kesik kesik anlatılar; bende ergenliğe girmeye hazırlanan bir çocuğun sesini çağrıştırdı.
Kişiler arasındaki ilişkiler yoğun diyalog kullanımıyla gerçekten yaşatılıyor. Kişileri kendisiyle konuşmasına tanık oldum. İç monologlar, iç diyaloglar başarılı bir şekilde verilmiş.
Herhangi bir olayı anlatırken gelecekte olacak olaylara göndermeler yapılması "Yüz Yıllık Yalnızlık" ı çağrıştırdı bende. Yazar olmak isteyen Okan'ın odasında Hemingway resmi var. Eğer okurken kaçırmadıysam kitabın içinde yazar olarak sadece Hemingway'den bahsedilmiş. Aynı zamanda yazarın Çanlar Kimin İçin Çalıyor eseri için montaj tekniği kullanılmış.
Eserde "flash-back" ler de var. Diyalog, iç monolog, iç diyalog, flash-back, montaj... Yazın teknikleri başarılı bir şekilde kullanılmış. Bu yanıyla rahatlıkla klasik bir anlatının dışına çıkıyor.
"Yalnızlıktan Devren Kiralık" olumlu yanlarına rağmen cinselliğe ait tek yönlü anlatılarla bu konudaki kısır / kısıt bir döngüyü ele veriyor. Aynı çerçevin atrafında dolanan bir anlatıyla karşılaşıyoruz bu noktada.
Ve başarılı olarak tanımlanabilecek bir roman kötü bir sonla bitiyor. Hayal kırıklığı...
Teşekkürler Necati Tosuner.
05.08.2007
Serap YENİLMEZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder